Δε μιλάμε για υπόθεση 90' λεπτών.Είναι πολλά περισσότερα αυτά που κάνουν μια κερκίδα μαγική.Οι σημαίες, οι coreo, τα καπνογόνα απλά δίνουν το χρώμα μιας κερκίδας,το κάτι παραπάνω.Αυτό όμως που κάνει τη διαφορά είναι η φωνή,η ένταση,το γιουχάισμα και το ασταμάτητο τραγούδι.Είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα ντέρμπι να εξελιχθεί και σε περίπατο.Αυτό κάνει μια έδρα φωτιά.Όταν μιλάμε για ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ τίποτα δε μπορεί να έχει ταβάνι.Πρέπει οταν φεύγουμε απο το γήπεδο να μην έχουμε φωνή.Να πονάνε τα χέρια μας απο τα παλαμάκια και τα πόδια μας απο τα πάνω κάτω.
Το γήπεδο είναι το δεύτερο μας σπίτι.Που χρόνια ολόκληρα επισκεπτόμαστε,που έχουμε κάνει τόσες θυσίες ο καθένας ,που έχουμε φάει ατελείωτες ώρες με χαρές και λύπες εκεί μέσα.Πρέπει λοιπόν τη κάθε κυριακή να τη κάνουμε γιορτή.Με το κασκόλ στο λαιμό.Με ασταμάτητο τραγούδι για την ομάδα μας...
Είναι η τρέλα του γαύρου τέτοια που όταν αποφασίσει να καταφέρει κάτι όμοιος του δεν υπάρχει...Το έχει αποδείξει άλλωστε σε τόσα και τόσα όλα αυτά τα χρόνια.Έχουμε καταφέρει πολλά.Μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα...Η συμμετοχή όλων είναι που θα κάνει τη διαφορά και που θα μας κάνει και σε αυτό το τομέα αντάξιους στο όνομα του Ολυμπιακού.
Γιατί συγκρίσεις απλώς δε μπορούν να γίνουν με κανέναν στην Ελλάδα.Εμάς το μέτρο σύγκρισης δε μπορεί να είναι κανένας εντός συνόρων.Το παλμό,το τσαμπουκά,την ένταση και το πάθος που έχουμε βγάλει εμείς το ζηλεύουν και οι μεγαλύτεροι εχθροί μας....
Τελειώνοντας...
Μαγικές κερκίδες έχουμε ζήσει αρκετές κατά καιρούς και έτσι πρέπει να είναι συνεχώς.
Για την πάρτη μας,τη κάβλα μας,την αρρώστεια μας και την τρέλα μας για τον ΈΦΗΒΟ
κάνουμε την υπέρβαση και σε αυτό το τομέα.Γιατί ΜΟΝΟ έτσι αρμόζει και στον κόσμο και στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΜΑΣ!!!
Y.Γ Δε κλείνει εδώ αυτό το θέμα.Αξίζει όλοι να ασχοληθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου